między nami (wiersz)

dwa ostatnie zdania bardzo mi się nie podobają , pointa może być mocniejsza przecież , za dużo mi w niej słów przy tej kruchej kobiecie , wyrasta ona co prawda znienacka , ale zalewa ją ilość słów i dlatego traci moc . Pomyśl nad tym

dziękuję za tę publikację bo po dwóch ostatnich wierszach trochę przygasł mój zapał.. :) a co do kruchej kobiety.. pomyślę :)

Fajny tekst:) zgadzam się zę dwa ostatnie zdania trochę nie pasuja, jestem pełen podziwu dla autorki:)

Twój wiersz zainteresował mnie. Wartościowy. Ma swoje walory. Moim zdaniem wymaga jednak pewnych korekt idących w stronę zwiększenia technicznej sprawności tego tekstu. Opracowałem swoją jego wersję i wygląda ona tak:

pomiędzy tobą a mną <-- tytuł

widzisz wysoki mur
znad czerwieni cegieł wystaje tylko
kilka kosmyków jasnych włosów

dostrzegam szeroki rów
długi na setki mil
czy zdołasz go przeskoczyć ?

między nami jeszcze
miłość i kobieta

nie wiemy która z nich
okaże się bardziej krucha


Ale to oczywiście Twój wiersz, jako Autorka czujesz go najlepiej i zapewne jeśli dostrzeżesz taką konieczność, sama dokonasz najbardziej właściwych zmian.

Pozdrawiam :)

drogi nitjerku :) zaciekawiła mnie ta Twoja wersja :) ale co do pierwszej strofy zgodzić się nie mogę .. bo "jasne kosmyki" należą do "niego" :) pozdrawiam cieplutko :)

oj , mnie się jednak wersja Inki bardziej podoba , wydaje mi się że poukaladanie techniczne tym razem na dobre wierszowi nie wyszło

To była tylko alternatywna propozycja. Ale jeśli uważacie dziewczyny, że chybiona to przecież nie będę przy niej obstawał. Patentu na nieomyłność nie mam :)

Pozdrawiam Was obie

nitjer, to juz nie jest ten sam wiersz, tylko twoj plagiat oryginalu

oi dzieje się widzę tutaj, dzieje.. chciałabym Wam coś mądrego odp ale po egzaminie jestem ;p dziękuję że zaglądacie i piszecie wszystko to co myślicie :) pozdrawiam :)

17 kwietnia 2007Bezradna...

Jak mówić by przebić siłę milczenia

Jak spojrzeć by ukryć w oczach wstyd

Jak dotknąć aby ognia nie wzniecić

Jak uciec aby nie widział nikt



Skąd wiedzieć kiedy trzeba przestać

A kiedy można zaczać znów

Gdzie poszukiwać odpowiedzi

Kiedy od pytań brak aż tchu



Gdzie znaleźć takie ciepłe dłonie

Które otulą w chłodną noc

Które za sprawą jednego dotyku

Uleczającą mają moc



Jak ująć w najprostszych słowach

Myśl co się rwie do lotu jak ptak

Jak cieszyć się chwilą zapomnienia

By jeszcze kiedyś poczuć jej smak

hmm... ?

Domciu. Plagiat byłby wtedy gdybym opublikował w innym miejscu tą swoją wersję pod swoim nickiem i ukrywając, że to przeróbka wiersza Inki. To była tylko warsztatowa propozycja. Nic ponadto.

Pozdrawiam - zarówno autorkę wiersza jak i polemiki :)

mnie ta propozycja w niczym nie przeszkadza :) to miłe że zadałeś sobie trud aby ją troszkę poprawić :) zostałam jednak przy swojej wersji i jak dla mnie wszyscy są szczęśliwi :) pozdrawiam Cię nitjer'ku :) i zapraszam do czytania moich wierszy :)