nie podniosę więcej ciszy spopielonej
na wysokość pobladłego czerpaka księżyca
schwytany pejzaż myśli nie do pojęcia
rozpękły słodkosenny owoc granatu nocy
wargi syci nie wyśpiewanymi powitaniami świtów
dojrzewam długo i na chwilę jak ona
głodna rzeka czasoprzestrzeni
przezroczystym oddechem rozdziewicza marzenia
rwie unosząc echa śmiechów i bezgłośnych wołań
gołębie sny pożerają lwy słów
i nagle tu i teraz
wzbieram jak łodyga sokiem dźwięków
niedokończonym brzmieniem życia
-
Marek Dunat
cóż powiedzieć Ataraksjo . moje zdanie na temat wiersza doskonale znasz . powiem więc krótko . to kolejny dobry wiersz.
·
Zgłoś
·
16 lat
-
ataraksja
stabilnie.konkretnie. dziękuję.
·
Zgłoś
·
16 lat
-
nF
A ja powiem tylko, że nie widzę w takiej poezji nic wartościowego. Myślę, że za godziwą stawkę mógłbym generować setki takich linijek na godzinę. Wystarczy wpaść w określony tok myślowy i mieć podzielną uwagę na tyle żeby jednocześnie pisać i kartkować siakiś słownik metafor. Albo, parafrazując, rzeka czasoprzestrzeni rozdziewiczyła moje marzenia.
·
Zgłoś
·
16 lat
-
ataraksja
nonFelixie, zapytam odwracając tok Twego myślenia. Co jest wartościowego w poezji, jeśli nie jest to opowiadanie o własnych uczuciach? Co do słownika metafor - tworzę swoje własne, na szczęście mam dość bogate słownictwo. Może Ci się nie podobać co najwyżej sposób obrazowania, ale to już kwestia różnicy wrażliwości i gustu.
·
Zgłoś
·
16 lat
-
rip
przeczytałem...zbyt osobiste...nic nie napiszę
·
Zgłoś
·
16 lat
-
ataraksja
szkoda rip. ale czasem może lepiej położyć palec na ustach...
·
Zgłoś
·
16 lat
-
nF
Mogę odpowiedzieć na te pytanie na dwójnasób. Tzn., co jest wartościowego w poezji dla mnie i co może być wartościowego w miarę obiektywnie. I dla kogo. Bo tak jak i każda potwora znajdzie swego amatora, tak każdy wiersz się komuś spodoba.
·
Zgłoś
·
16 lat
-
rip
mam osobisty stosunek do poezji. z wierszami jak z lasem. wchodzę i nie wiem co mnie spotka. i nawet nie chcę. i chodzę w milczeniu.
·
Zgłoś
·
16 lat
-
rip
rozdzieranie wierszy - ćwiartowanie tuszy upolowanego jelenia. robiłaś to kiedyś ?
·
Zgłoś
·
16 lat
-
ataraksja
jelenie i sarny widziałam tylko z daleka. i niech tak zostanie :) wolę je oglądać, kiedy na chwilę przystają i patrzą tymi swoimi ogromnymi, uważnymi oczami. wolę ich żywe oczy, nie martwe.
·
Zgłoś
·
16 lat
Usunięto 1 komentarzPoza tym mój szanowny recenzencie - nie ogłaszaj wszem i wobec, że jesteś gotów pisać za godziwą stawkę. Pachnie komercją i politowania godnym, acz akceptowanym powszechnie stwierdzeniem, że za pieniądze można wszystko.
dziękuję za odwiedziny :)
Ale odpowiem za siebie, bo nie będę się za bardzo obiektywizował. Ja w poezji szukam w następującej kolejności: wierszy dobrych technicznie, ciekawych momentów, nawiązań pozatekstowych. Niekomunikowalne cudze uczucia w poezji obchodzą mnie tyle, co zeszłoroczny śnieg.
Z tym słownikiem metafor żartowałem oczywiście i będę szczęśliwy, jeśli nie będziesz brać tego do siebie.
Pracować i robić rzeczy, które nie sprawiają mi przyjemności mogę tylko za godziwą stawkę. Wolontariat i stawka głodowa nie wchodzą tutaj w grę. Chciałbym poza tym, żeby wszyscy, którzy dobrze piszą, mogli pisać za godziwą stawkę, gdyż niestety znam wiele osób, które nie mają takiej możliwości. Czego i państwu życzę.
wiersz jest dla mnie zawsze całością, mimo tego, że nauczyłam się sprawnie robić ich analizę :) ale nigdy nie odbieram wiersza oglądając każdy element, jakby to była sztuka mięs. jeśli wiersz chwyta, porusza, szarpie, nie pozwala przejść obojętnie, to znaczy, że sprawdził się chyba także od strony technicznej. tak myślę :)
chciałabym popatrzeć jeleniom w oczy. w ciszy żywego lasu.