Uhonorowana

Mocha

'jej dekalogu' w tym wypadku chodzi o partnerkę 'mężczyzny honoru' czytać żonę... ale ok, może istotnie jest to nieczytelne.
Dzięki za komenty.
Pozdrawiam ciepło.

Marcin Sierszyński

Dobrze, Anathemo! Nie widzę endifów w środku, tylko na końcu! : D

Urughai

Takie troszeczjkę o niczym...
"a gdy się zejdą raz i drugi
mężczyzna z przeszłością
kobieta po przejściach"

Takie trochę Baden-Baden................Serdecznie Pozdrawiam!

Q

Ładne i niebanalne. Jak miło od czasu do czasu popatrzec na coś wyśrodkowanego. Pzdr.

Panienka z okienka

Taki zapis faktycznie o niebo lepszy.

tajemnica

Gdyby nie zapis dałabym zielonego słupka. Wiersz bardzo mi się podoba :) A zapis cóż, autorka sama decyduje. Chociaż moim zdaniem czytelniej byłoby mniej więcej tak:

Wśród tłumu patrzymy na siebie
Bo tyle możemy
Nie naruszając granicy

Głęboko w twych oczach
Jak odbicie lustrzane
Jej dekalog

Mężczyzna honoru tylko raz podejmuje
decyzje
Mężczyzna honoru stawia sprawę
jasno

Nadzy patrzymy na siebie
Bo tylko tyle możemy po przekroczeniu
wszelkich granic

Jeszcze pachnąc tobą zaczynam rozumieć mój błąd
Kobieta honoru nie każe się przepraszać

Kobieta honoru zna zasady jej dekalogu

Sandra

ja czuje i to bardzo, rewelacja. dodaje do ulubionych

Marek Dunat

nie wiem czy mi się udało zmienić . w każdym razie nie widze czegoś tam co Wy widzicie .niech leci .

ew

endify widzę ja.

Kobieta honoru
Zna zasady jej dekalogu
- swego dekalogu byłoby poprawniej chyba. Tekst fajny, relacje damsko-męskie nie zbanalizowane - to wielki plus.

Michał Culpa

A ja myślę, Adolfie, że się czepiasz