naucz mnie pisać wiersze
co łany zboża kładą
naucz mnie nocnym dźwiękiem
milczeć bezmiernie
i cicho wykrzycz rozpacz
tę niepodzielną na dwoje
twoją nie znaną mi
moją nie znaną tobie
i naucz mnie żyć lepiej
bez kartografii znaków
bez ręki blisko naucz mnie
naucz
poranną ciszą pokory nalej
do kawy tej bez mleka
i naucz mnie iść przed siebie
daleko
szelestem dłoni
pokaż mi jak słońcem oddychać
kiedy niebo ciemne a myśli
w kątach ukryte
-
Latte
:))))
·
Zgłoś
·
16 lat temu
-
ew
wariatka :)
·
Zgłoś
·
16 lat temu
-
Latte
No właśnie my maluczcy oddajemy cześć wyższym i najwyższym:)
·
Zgłoś
·
16 lat temu
-
ew
dziś myślę inaczej niż wczoraj, wybacz.Szelest dłoni - katastrofa, to chyba mnie najbardziej wkurzyło, ale poza tym się nie czepiam, płynie tekst i czyta się lekko. Taką potulność napisałaś, że serduszko ściska, taką wiarę w ubzduranie sobie czyjejś wielkości, a mlauczkimi wszyscy przecież jesteśmy.
·
Zgłoś
·
16 lat temu
-
Baśka
delikatnie i pięknie :)
·
Zgłoś
·
16 lat temu
-
szklanka
pierwsze skojarzenie jakie mi się nasunęło - "jeżeli miłość cuda działać zdolna ulecz mnie cudem" . wiersz bardzo wysokich lotów, wzrusza .
·
Zgłoś
·
16 lat temu
-
sími
piękny ;) pozdrawiam
·
Zgłoś
·
16 lat temu
-
Latte
:)
·
Zgłoś
·
16 lat temu
-
Marek Dunat
pewnie,że wiem ;) bo zdolne dziewczę z Ciebie kawusiu.
·
Zgłoś
·
16 lat temu
-
Latte
:) to ja się cieszę... a Ty wiesz Anathemo dlaczego;)
·
Zgłoś
·
16 lat temu
Usunięto 1 komentarzSzelest dłoni to czytaj bez szelestu;)