po śladach

dobraświnia

zgrzyta mi trochę to połączenie patosu z przyziemną metaforyką. być może to celowy zabieg, ale sprawia wrażenie pewnej nieporadności. Słowa są trochę nieupilnowane.

dopełniaczowa "przepaść zaufania" też jak dla mnie nie brzmi.

A jednak jest coś w całości, i gdyby tekst dopracować z pewnością mógłby być dużo lepszy. Tak moim skromnym zdaniem

punkleks

Pasztet zajęczy.

Kuba Nowakowski

zabieg rzeczywiście celowy, pokazujący relację przyziemnego "teraz" z z na razie tylko zamierzonym jutrem.
ale patosu nie widzę... ów mi się inaczej kojarzy... pozdrawiam

Kuba Nowakowski

oj jęczy Kleksie

zieloneciele

u drzwi do przepaści zaufania- przepaść zaufania nieładna, dopełniaczowa i kalkowata. można by ambitniejszej metafory poszukać.

pasztet głupoty...hmm.. do mnie nie przemawia, jednakże pewnie tutaj na miejscu. z rodzynką kontrast ciekawy. końcówka fajna, taka prosta i szczera zdaje się.

ew

przepaść zaufania ? metafora zbyt płytka na Twoje pisanie chyba.
Pasztet biorę, nie jest na kanapce , więc jakoś go strawię:)
Szczerze i prawdziwie poprowadzony wiersz, bez zbędnych słów.

Kuba Nowakowski

jak przepaść, to nie może być płytka.. hihi
a serio, to chodziło mi o takie naprawdę głębokie, mocne zaufanie, stąd ta przepaść.... może zmienię ją na cuś innego

zieloneciele

hej, hej, tyle to my chyba zrozumiały. jakieś tam szare komórki działają nawet ;) jednakże- takie tłumaczenie to je brak wytłumaczenia :)

Kuba Nowakowski

uh Ty! niedobre, małe, zielone, muczące cielę... lubię cię

zieloneciele

nieprawda!..........duże ciele ;)