jakoś nie przewidzieliśmy w sobie tych ciemnych korytarzy co za
frajerzy a niby dorastaliśmy w czasach full zwątpienia mistrzowskiego
demaskowania pustki na miejscu na wynos z dostawą do trumny
mózg zanegował sam siebie zatrzasnął w pokoju bez klamek
w końcu dekonstrukcja wykształcił nas kolos na nogach z taniej dykty
spektakularna ucieczka dosyć mocno kusi nie ma co się dziwić
trzeba było uważać na przeklętych poetów pootwierali nam oczy na nicość
dość prędko dziś się traci mentalne dziewictwo język prowadzi donikąd
życie okazało się nędznym żartem raczej fatalnym w skutkach nie wierzę
że w coś wierzyliśmy ale pozwól mi umrzeć w twojej bluzie tej zielonej
z kapturem pamiętasz chodziłam w niej po lesie jeszcze wczoraj byliśmy młodzi
chcieliśmy zamieszkać w górach pić wino jeść chleb i mieć w domu ogień
-
Anonimowy Użytkownik
Wiesz, przysiadłbym z wrażenia ale już siedzę, wiersz ma w sobie wyjątkowość jaką uwielbiam, czytam go 3 raz, wrócę tutaj na pewno,
·
Zgłoś
·
14 lat temu
-
Anonimowy Użytkownik
Hej Domka! u mnie jest wyśmienity, zwłaszcza, żeśMY mieli też mieć chatkę w górach z całą resztą, a mamy tylko...resztę do wydania.
·
Zgłoś
·
14 lat temu
-
martuśka
niesamowity
·
Zgłoś
·
14 lat temu
-
Anonimowy Użytkownik
urokliwie domka, to ja swoje wypociny chyba wyrzucę...
·
Zgłoś
·
14 lat temu
-
Łukasz Radwaniak
Pesymizm i tęsknota za arkadią, podane jednak w atrakcyjnej formie i ubrane w niebanalne słowa.
·
Zgłoś
·
14 lat temu
-
fruźka
"mistrzowskiego demaskowania pustki na miejscu na wynos z dostawą do trumny"
·
Zgłoś
·
14 lat temu
-
Dominika Ciechanowicz
dzięki, poprawiłam
·
Zgłoś
·
14 lat temu
-
Justyna D. Barańska
eee... tam, sorry, ale nie będę się rozwodzić, bo mi się podoba, tylko wkurzają literówki (2 przynajmniej zauważyłam). w niektórych miejscach wydaje mi się nieco przegadane, ale jako całość ma swój urok.
·
Zgłoś
·
14 lat temu
-
Kasia Czyżewska
zestawianie w tytule cokolwiek smuto-straszne...
·
Zgłoś
·
14 lat temu
-
Dominika Ciechanowicz
nie być może, a na pewno, Tomaszu, to autorka miała na myśli :)
·
Zgłoś
·
14 lat temu
Usunięto 1 komentarzUżywasz bardzo dużą ilość słów, zazwyczaj mnie to razi, ale w tym wierszu to jest właśnie jego urok, mogę go czytać i czytać...
trafia mnie jak strzała i powala, nie w kontekście wiersza, chociaż on jako całość podoba mi się. za powyższe- wyśmienity...
czytając zastanawiałam się, jak wybrzmiałaby tekst w pierwszej osobie - uogólnienie w pewien sposób -zamiast włączyć - wykluczyło mnie na początku z historii.
początek drugiej cześć jest bardzo mocny i gęsty. ale wyhamowanie, jakie znajduje w końcu - już od nie wierzę chyba - bardzo dla mnie. pointa swoją drogą. wiersz słodko-gorzki. mocny z czułą nutą.