ostracyzm ostatków.

Ce.

... oj będą gwiazdki.

i tylko przyzwoitość kazała w tym sterczeć. i te sąsiadki.

Tomasz Smogór

jak tu starszno

Rita

i przygnębiająco

Ir

Charles Baudelaire mi się skojarzył.......straszno i odrzucająco....ale dobre pisanie :)

Krystian T.

tytuł przyciąga, treść zatrzymuje. wrócę tu jeszcze do ciebie na pewno.

Dominika Ciechanowicz

A mnie się nauka mówienia z Bursy "Nauką chodzenia" jakoś głupio skojarzyła. Ale całość dobra.

Anonimowy Użytkownik

"postanowiłam się wskrzesić
(...) /odsączeniem/ z płodowych wód (...)
(...) - ........................................... x ą = kiszka

strach (...) to patrzeć (..)
łamiesz kark na (...) żabi skrzek
/rodzi/ dzieci grubej frustracji

(...) kiedy stawałeś na baczność skręcałam język
(...) podniebienie nie wołało o aktywność (...)
i tylko przyzwoitość kazała w tym sterczeć

/nauka mówienia poszła na marne wraz z twoim wątłym powstaniem/ .....................owy wers tak rochę od śmigła

nie jest źle..........................ale retusz się należy

Dominika Ciechanowicz

Czyżby istniały jakieś limity dotyczące użycia poszczególnych literek w wierszach? A jeśli tak, to ciekawe, kto je ustala?
W związku z powyższym mam propozycję: przy pisaniu bądźmy czujni, by którejś nie nadużyć. Jeśli do tego dojdzie, należy zastąpić natrętną literkę jakąś inną, rzadziej występującą. Najlepiej iksem, bo stosunkowo nieczęsto pojawia się on w polskich wyrazach. Takie rozwiązanie powinno zadowolić wszystkich: Mithrila - bo jego rady zostaną wysłuchane, autora - bo jego/jej utwór przypadnie do gustu kolejnemu odbiorcy, a nawet iksa - bo się, biedaczek, wreszcie do czegoś przyda.

Anonimowy Użytkownik

Sarkazm opiekuna zbyteczny jak echo Smoleńska......................propozycja czytelnika mającego prawo do komentowania skoro widzi zwykłe przegadanie tekstu

Czasy Marka Dunata (i tamtej ekipy).......................który zawsze był otwary na sugestie czytelnicze, z jego odejściem też zniknęły....................teraz opiekun bawi się w kabaret - komentując komentarz....................żenujące...

Dominika Ciechanowicz

Cóż: "kłopot z czasem: upływa", jak mawia Mistrz Barańczak. Mawia też, że kłopot z ludzkością polega na tym, że na jej zdrowym rozsądku zupełnie nie można polegać, no ale to już tak na marginesie.
Życzę więcej luzu w dalszych zmaganiach czytelniczych:-)