CARTESIUS REDIVIVUS

Ciaśniej być nie może a to dopiero początek
czegoś ścisłego - ponownie wraca się do chwili
tych niepowtarzalnych narodzin, bo powtarzalnych,
przetrawionych jak coś, co nie było do przetrwania.
Odrzucając pozór "kiedy" pomylenie pierwszych dźwięków
ma wydłubane oczy kury i szuka straconego wątku.
Przychodzą obcy i mają świat w jednym jaju.
Czy ciasto wyrosło i nazywa się Kaskada?
Za plecami góra Widzenia, trwa obrót wokół własnej podstawy,
tych dobrze osadzonych stóp na wysokości
wzroku paru klientów poniżej drabiny, poniżej komunikacji
z użytkownikiem zabezpieczonym hasłem, powyżej
trwa symulacja głosu i ciasny początek -
mam jej tyle pod skórą, że pęka dojrzewając każdego dnia, jednym
spojrzeniem wyrywa się na świat wszystko co zrodzone w tej chwili,
umiera i nie pamiętam pierwszej myśli,
która towarzyszyła rytuałowi przejścia w "to dopiero początek".
Strona słońca - pożółkłe liście, najbliższa strona jest słabo
nasłoneczniona, światło dzienne - sprawy ciała, ponad nimi
noc w której tonę, a Łaska refleksji przychodzi za późno.
Trudno się wylizać, łatwiej zagłębić język w otwartej, oślizgłej ranie.
Rzeczy natrętne jak kolonizatorzy udowadniają, że nie ma nic poza nimi,
to one mówią, aborygeni milczą - sprawy ludzkie, obchodzą ten proces
wdrażania w zasady gry, tym bardziej że wystrzelony jestem na orbitę,
dryfuję i nie mogę wrócić, ach gdyby nieskończoność mogła mieć cel
nie byłaby nieskończonością. Ciągłe poszukiwanie spraw wielkich powoduje
zaślepienie w sprawach małych, a one wprowadzają cały ten zamęt.
Na własność Nic, którego sekretem niech będzie medytacja. Tutaj odpowiadam
na Twoje pytanie: żadnego wiersza, filozofii, metajęzyka. Ostatnie jabłka tłuką
w "me okno" zanim spadną do oczka. Wyjęte z wody lądują w kompostniku.
Właściwa pozycja wśród czterech ścian i próbuję dać ci odrobinę więcej
od tego z czym pozostaję w regularnej wojnie.