po przebudzeniu (wiersz)

pustka że splunąć
paszczur pokiwał głową
że próżnię międzyuszową
od serca do myśli
czas tylko wyczyśni
ale też nie wypełni

od tego czasu minął kosmos
dom zaznaczony na mapie
tak kusząco istniał
że wracam do niego w myślach

bo ciągle jest to co w głowie
łuszczące się płaty
czołowomyślowe
i pustka

ten mus czucia pełni
on zbrodnię popełni
tę stkę
tę pu
tępo
o jednym tylko piszę

histeria rozedrgała się tak
stop
że dziki ptak
co to nie mogę go sobie wyrazić
spadł
nakreślony
byle jak