Spacer (wiersz)

ja przez to zamyślenie prawie przestałam chodzić. Tylko siedzę i myślę, i w sumie nic z tego nie mam. w opowiadaniu kiedyś napisałam, że czasami, kiedy idę gdzieś łapie się na tym, że idę nie w tę stronę, ale nie zawsze można się wrócić

Wiesz, Wiktorze, poprzedni mnie pochwycił dzięki temu puszczonemu oku. Tutaj w zasadzie wsadziłeś tekst, który przez entery (albo i nawet nie) chciałby zostać wierszem, a zbyt mocno trzyma się myśli i to mocno prozatorskiej myśli.

Justyno. Wiem, że taki jest ten tekst. Dodam, że tak ma być bo to jego urok/nie_urok ;)

@Figa - chyba niekiedy lepiej siedzieć i myśleć niż chodzić i szukać jak u Wojaczka swojej szubienicy na przykład.

Pozdrawiam obie panny :)

@Joanna Baranowska. Byłoby mi miło, gdybyś zechciała podzielić się swoimi mądrościami na temat poezji. Przypuszczam, że musi Ci być niezmiernie trudno pogodzić się z faktem, że tak mało masz do zaoferowania więc wychodzi z Ciebie ta (prawdziwa?) natura złośliwej zakompleksionej panny. Joanno, każdy kiedyś był młody i kiedyś czegoś tam próbował.
Mnie osobiście, używając języka ulicy, wali to, jak oceniasz, bo tak naprawdę sama wystawiasz się na pośmiewisko, dajesz świadectwo swojej niedojrzałości. A poezja, to niezaprzeczalnie i nierozerwalnie, część kultury.

Jakiś czas temu przeczytałem, w "kolorowej prasie", że ludzie o pięknej duszy maja piękne, słoneczne oblicze...

" lepiej siedzieć i myśleć niż chodzić i szukać" - ale by wam Nietzsche pogrodził :D

A ja już się bałam i myślałam, że mnie dosłownością tekst pokona, a tu takie ładne, powodujące zamyślenie zakończenie. Rozumiem tę formę, też za mną łazi ostatnio, kiedy chcę coś wierszem powiedzieć, a słowa i myśli rozciągają się i niespecjalnie dają się ciąć enterami. Podoba się, powoduje przemyśliwanie.

Justyno, całe szczęście (dla nas) że ów pan, który kojarzy się z niczym nie może nam pogrozić czymkolwiek.
Estel, fajnie, że nie jestem w temacie takiego zapisu osamotniony.

Miałem skomentować, ale...

"@Joanna Baranowska. Byłoby mi miło, gdybyś zechciała podzielić się swoimi mądrościami na temat poezji. Przypuszczam, że musi Ci być niezmiernie trudno pogodzić się z faktem, że tak mało masz do zaoferowania więc wychodzi z Ciebie ta (prawdziwa?) natura złośliwej zakompleksionej panny. Joanno, każdy kiedyś był młody i kiedyś czegoś tam próbował.
Mnie osobiście, używając języka ulicy, wali to, jak oceniasz, bo tak naprawdę sama wystawiasz się na pośmiewisko, dajesz świadectwo swojej niedojrzałości."

Boże, nie miałem pojęcia, że tak może kogoś zaboleć niższa ocena :-| To nawet nie jest zła ocena, ja też bym pewnie taką wystawił, więc chyba też się wystawiam na pośmiewisko, autor jest zdania, że taki werdykt go obraża. A jakieś sugestie na temat zakompleksienia - to już jest bardzo nisko. Nieładnie.

Marcinie, prześledź uważnie skalę ocen owej, zmierz jej oceny z Autorami piszącymi naprawdę dobre teksty. Wniosek jaki sobie wysupłasz, będzie Twoim wnioskiem.
Mnie nie boli, mnie drażni pyszałkowatość kogoś, kto raczej nie powinien oceniać. Ale to moje zdanie. Ty możesz mieć zgoła inne.
Nisko, nieładnie, to też mi nieszczególne przeszkadza. Niekiedy trzeba postawić komus lustro aby pojął w czym rzecz.
Pozdrawiam - Wiktor

wystarczy otworzyć oczy zanim ona puści..

ja mam szeroko otwarte:)))

w jednej z książek Pratchetta wręcz uchodziło to za wyraz nad wyraz wielkiej inteligencji - umiejętność chodzenia i myślenia jednocześnie :)

Kurczę, wstyd przyznać - nie czytałem Pratchetta!

wiesz, to zadna cnota - czytanie Terry P. Ja pierwsze jego strony, to z trudem czytałem, a teraz to żałuję, że tylko tych czterdzieści kilka książek napisał i, jako że z Alzheimerem jeszcze ludzie nie wygrywają, pewnie wiele więcej nie napisze... a szkoda...