Wmówiona wiara (wiersz)
Katarina / Katarzyna Klatkiewicz-Stuper
Palcami badam pamięć
A pamięć rodzi strach
Zakryta kurzem czasu
W bezruchu po kres trwam
Gasnące Słońce krzywi twarz
Ze wspomnień moich cicho drwi
Rozbijam lustro śmiechu
Przyjaźń ! musi trwać
Odchodzisz co dzień w blasku
Wracając kiedy śpię
-Mijamy swoje dłonie
Ślepcom dając wzrok
Księżyca pełnia budzi strach
Przed wszystkim co niejasnym jest
Rozbijam lustro śmiechu
Muszę trwać !
słaby
2 głosy
przysłano:
22 września 1999
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się