klęska (wiersz klasyka)

słucham w radiu Brucknera

i dziwie się, ze mi trochę nie odbiło

po ostatnim rozstaniu ze swoja

ostatnia dziewczyna

dziwie się, ze nie jeżdżę po ulicach

uchlany

dziwie się , że nie siedzę w sypialni

w ciemności

w bolesnej ciemności

i nie dumam

rozdarty mętnymi myślami

przypuszczam

ze w końcu

postępuje jak zwykły mężczyzna:

znalem zbyt wiele kobiet

i zamiast zastanawiać się

kto ja teraz pierdoli

myślę:

właśnie teraz

sprawia jakiemuś biednemu sukinsynowi

sporo kłopotu.

słuchanie w radiu Brucknera

wydaje się szczytem spokoju.

przeszło tedy zbyt wiele kobiet.

jestem nareszcie sam

nie będą sam.

biorę pędzel Grumbacher

i czyszczę sobie paznokcie twardym ostrym końcem.

dostrzegam w ścianie gniazdko.

 patrzcie no, zwyciężyłem.