* * * (wiersz)

mosze;
- ajajajajaj! jaka dobra była bułka z masłem!
rabi;
- a ty ją jadł?
mosze:
- nie, ale mój brat widział jak cygan jadł..!

jest to teofobiczne przemieszczenie wartości na grunt abstrakcyjny absolutu, w którym łatwiej jest pokładać "dary" i/lub "gniew", gdzie, czego ów absolut nie zrobi, jest słuszne i skończone
- ziemia jako pierd elektronu w bezmiarze smrodu, to się nazywa ulokowanie w kosmosie, jako cząstki z tego pierdu na zasadzie wybrania(?) - ot refleksja, się luźna taka ci ona
:-)

................................dobry tekst!

"kiedy zapewniono jedynie odmóżdżona[(ą)?] stabilność kłamstwa"

Choć dziś jak Hiob czekam dobre wieści, a w mityczne opowieści już nie bardzo wierzę, spróbowałam sobie na Twoje retoryczne pytanie odpowiedzieć... Tworzysz poetycki przekaz, polemizujesz obrazami, i zmuszasz do zastanowienia się... nie przechodzę obojętnie obok Twoich tekstów- są jak dobrze zaprojektowany plakat, przemawiają.
Rycerze zakonni, miecz w imię wiary, święte wojny w imię religii, a wielki Polak nawet za to przeprosił... Myślę, że rozmowa z Tobą byłaby arcyciekawa, w pokornym milczeniu słuchałabym, pozdrawiam

Mithril i Calvados - dziękuję Wam !

wyważasz wyważone drzwi. Wydaje mi się, że Ty i Mithril macie podobny problem. Tak się zapętlacie i rozsmakowujecie we własnej retoryce, ze gdzieś po drodze gubi się sens i emocje. A bez emocji żaden wiersz nie istnieje.

"cloudia wczoraj, 21:12
wyważasz wyważone drzwi. Wydaje mi się, że Ty i Mithril macie podobny problem. Tak się zapętlacie i rozsmakowujecie we własnej retoryce, ze gdzieś po drodze gubi się sens i emocje. A bez emocji żaden wiersz nie istnieje."

atam zaraz nie istnieje - często wożenie drewna do lasu ma swoje uzasadnione powody, no oddaje się cesarzowi, co cesarskie
a poważnie, to uczucia (jeżeli już) ma wywołać tekst, obraz, rzeźba, sedes - lokowanie uczuć w tekście tylko dlatego, że gmin, tak by, to widział, jest bez sensu

a ja na ten przykład, nie mam parcia na usatysfakcjonowanie "sensem" tych, którzy nie mają potrzeby dostrzegania go i nie podzielam opinii retorycznego podobieństwa
- również w sferze zachwytu

nie widzę jednak też powodu, aby dostrzegalną retorykę w estetyce komunikacyjnej
- jeśli znamienna - nie uwzględnić jako in plus :-)

Oczywiście, że in plus, jakżeby inaczej ;-) Mam na myśli emocje sensu largo, również takie, które może wywołać ładnie zaprojektowany sedes (wrażenia estetyczne), w przeciwnym wypadku istnieje ryzyko, że tekst będzie tylko przeintelektualizowaną wydmuszką.

no tak - prawda ci to :-)

Ciekawe :)

Pascala pamiętam trzcinę myślącą, i zakład. Kiedyś to to było coś....