anhelus

tak mocny i tak wyraźny przekaz, że aż brakuje mi slów na odpowiedni komentarz...pzdr

Anonimowy Użytkownik

Mógłbym poczynić uwagi, ale po co? Kocham takie wiersze, ich otwarcie. To nie jest krzyk, ale głośne, gorzkie wyrzucenie z siebie, momentami ściszane i cedzone przez zaciśnięte zęby. Mocne. Napisałbym coś więcej, ale po co. Wiersz jest najważniejszy.

Anonimowy Użytkownik

Ależ to jest ogień! Niesamowicie szczere, porażające, to jest taka poezja w koncentracie, miażdży, rozbija na kawałki. Dopiero potem skłania do refleksji.

No i ta cudowna, gorzka pointa. Oj, zachwycony jestem.

Ce.

wszystkie gwiazdki świata tu proszę nie tylko wywrotowe

anastazja

Poruszasz duszę dominiko:)

Justyna D. Barańska

ale nawet teraz jestem za publikacją.

Dominika Ciechanowicz

pozbyłam się jednego Pawła, bo rzeczywiście jakoś ich dużo. Pewnie by można tekst dopracować, może kiedyś do niego wrócę, ale chyba nie teraz.

Justyna D. Barańska

jako dziewczyna pogłaskałabym cię po ramieniu, jako opiekun powiem, że wrażenie robi mocne, ale można by jednak jeszcze nad tekstem popracować. przede wszystkim zrobić tak, żeby dopełniacze się tak nie wybijały, a jeśli w dopełniaczowej formie nie są takie konieczne, to zamienić. czyli weź najlepiej uwagę Tomasza i Grześka pod uwagę, ważne miejsca wskazują.

"Paweł ty w fakturze dłoni
ja w prostocie liter nie tego chciałam ty nie tego" - tutaj np wydaje mi się, że Paweł stoi nie w tym miejscu, co trzeba. w ogóle myślę, że on by wystarczył w pierwszej i ostatniej strofie, skoro w reszcie używasz "ty".

estel

Cholera.

Dominika Ciechanowicz

Kiedy przychodzi ten moment? Kiedy czujesz, że nie masz się już o co oprzeć, że nie ma nawet dna, od którego można się odbić. Wtedy już tylko pić płakać i pisać.

Dziękuję wszystkim za komentarze, ten tekst był dla mnie jak operacja na otwartym sercu.