tak myślę Marcinie, że "rozczarowująca puenta" jest właśnie siłą tego wiersza. Dosadność w określeniu azymutu, w porównaniu jego cierpliwości do cierpliwości łechtaczki, może pozornie iryttować, nawet prowokować kreację krytyczną dolnej wargi w akustycznym "łeee"... ot, slajd, ni to senny, ni to rzeczywisty... i puenta ... taka rozczarowująca, tanią górnolotnością... Kurczę, tylko właśnie te slajdy, kontrasty... truistyczne zabiegi prowokują absurdalność klimatu. Subtelnym sarkazmem bije po oczach. Wiersz nie musi oczarowywać. Ma prawo perfidnie rozczarowywać. Rozczarowywanie czytam tu jak środek artystyczny... jako pewną ironię... Autoironię??? Czytaj człeku wiersz na głos w swoje oczy, a potem ...?.... potem zobaczysz...
Łeee... zawsze mnie strasznie wkurzają ludzie, którzy wrzucają teksty w Internet i spodziewają się profesjonalnej krytyki - po taką krytykę trzeba pisać do specjalistów, chociaż oni to najczęściej też najbardziej lubią pisać o jakichś sławniejszych autorach.
Tekst wydaje mi się nierówny, gdzieś tu sen, te obrazy narzucają pewną wizję i można by myślniki wynikowo potraktować, jako wypływający z poprzedniego obrazu obraz. Tylko to też nie jest pewne. Czasem ludzie sobie wstawiają, żeby ładnie wyglądało albo inaczej albo żeby było tak po swojemu, a wcale nie jest pewne czy niesie jakieś znaczenie w obrębie tekstu. Ale jako odbiorcy mamy prawo swoje dopowiadać.
wrzucilem wczoraj-przedwczoraj i nie moge juz ich znalezc. jakbym nie wywiesil nigdy niczego...cos mi sie wydaje ze moje 2 wiersze padly ofiara reduktorki.. znaczy.. redaktorki. za brak polskich literek.
dziewczyna miala ciezki dzien. spadam stad. zaproszenie podtrzymuje, czasem sprawdzam pawel_art@yahoo.com, swietny styl anDUCHu, i duzo zaskoczen. lubie to!
nie wiem co o tym myslec. nie o Twojej poezji - ta podoba mi sie!!
n. artymowicz mieszka w bielsku podlaskim i ma strone wiki o jej poezji. pierwszy raz z nia rozmawialem przez telefon w tym roku, moze sie kiedys spotkamy. daleka krewna. znasz ja?
wyguglowales mi sie anDUCHu wczoraj, po raz pierwszy zajrzalem na wywrote i zarejestrowalem sie. potem pomyslalem, wrzuce cos zobaczymy jak zadziala. zdaje sie, ze sie czesciowo udalo, ale nie trafilem tu do sali z wykrzyknikami. nie szkodzi. ktos juz mi skomentowal ze powinienem pisac ogonki. [niedoczekanie.] zamiast sie cieszyc ze nIE pISzE TaK, albo od tylu, do czego mialbym przeciez poetycka licencje. anyway.
nie lubie przypisywac nadmiernej wagi przypadkowym zbieznosciom, ale jak ocenic cos takiego: dwie osoby o tym samym (rzadkim) nazwisku, niezaleznie ale praktycznie jednoczesnie
wrzucaja do wywroty krotkie wiersze z pojeciami geometrycznymi zwiazanymi z odcinkiem okregu, uzywaja tego samoego (rzadkiego) slowa "cieciwa".
ja pisuje b. rzadko, a jeszcze rzadziej z sensem. moze tak lepiej, bo zwykle choc nie zawsze pisalem jak bylo mi zle, albo przelatywalem przez jakies burze. corka -- chyba to samo. nie mam prawa przytaczac jej wierszy, ale jako za szybko mentalnie dorosla nastolatka napisala pare wierszy ktore byly naprawde niezle, wtedy dla mnie prawde mowiac wstrzasajace. ojciec pisal przez pare lat, rymowal, do szuflady.
czy to normalne zeby tylu artymowiczow cos zmuszalo do pisania (czasem). jakis defekt? zakladam tu na pewno nieslusznie ze jestesmy daleko spokrewnieni,
artymowicz to rzadkie nazwisko. jesli nie, to tez bedzie to ciekawe. syn jest nastolatkiem i nie pisze w ogole. wiec czesc rodziny jest normalna! tk czy owak, jakbys kiedys odwiedzal kanade,
zapraszam b. serdecznie.
kurde And, a ja się rozkręcałem, po komentarzach widać, a Ty-ś mnie uprzedził...;-) zwlaszcza na ruszanie Boga CKN reaguję jak Żyd na używanie imienia Jahwe...;-) czytam Twój wiersz jeszcze inaczej próbując... i ni cholery nie mogę zmienić tonacji... Jakkolwiek mogę i mogłem spoglądać szerzej to "męskie skłonności" górują ... Tak się przywiązałem do tej wzwodzącej interpretacji, że uciekam, bo ... zawężam odbiór... Mea culpa;-P
- Aż cisną się na usta słowa Sommera: "zawsze się miło rozmawia / o bezkarnym pomniejszaniu / odległości między brzmieniem a znaczeniem".
Tekst wydaje mi się nierówny, gdzieś tu sen, te obrazy narzucają pewną wizję i można by myślniki wynikowo potraktować, jako wypływający z poprzedniego obrazu obraz. Tylko to też nie jest pewne. Czasem ludzie sobie wstawiają, żeby ładnie wyglądało albo inaczej albo żeby było tak po swojemu, a wcale nie jest pewne czy niesie jakieś znaczenie w obrębie tekstu. Ale jako odbiorcy mamy prawo swoje dopowiadać.
Ale końcówka jakoś rozmyta, niewyraźna.
dziewczyna miala ciezki dzien. spadam stad. zaproszenie podtrzymuje, czasem sprawdzam pawel_art@yahoo.com, swietny styl anDUCHu, i duzo zaskoczen. lubie to!
n. artymowicz mieszka w bielsku podlaskim i ma strone wiki o jej poezji. pierwszy raz z nia rozmawialem przez telefon w tym roku, moze sie kiedys spotkamy. daleka krewna. znasz ja?
wyguglowales mi sie anDUCHu wczoraj, po raz pierwszy zajrzalem na wywrote i zarejestrowalem sie. potem pomyslalem, wrzuce cos zobaczymy jak zadziala. zdaje sie, ze sie czesciowo udalo, ale nie trafilem tu do sali z wykrzyknikami. nie szkodzi. ktos juz mi skomentowal ze powinienem pisac ogonki. [niedoczekanie.] zamiast sie cieszyc ze nIE pISzE TaK, albo od tylu, do czego mialbym przeciez poetycka licencje. anyway.
nie lubie przypisywac nadmiernej wagi przypadkowym zbieznosciom, ale jak ocenic cos takiego: dwie osoby o tym samym (rzadkim) nazwisku, niezaleznie ale praktycznie jednoczesnie
wrzucaja do wywroty krotkie wiersze z pojeciami geometrycznymi zwiazanymi z odcinkiem okregu, uzywaja tego samoego (rzadkiego) slowa "cieciwa".
ja pisuje b. rzadko, a jeszcze rzadziej z sensem. moze tak lepiej, bo zwykle choc nie zawsze pisalem jak bylo mi zle, albo przelatywalem przez jakies burze. corka -- chyba to samo. nie mam prawa przytaczac jej wierszy, ale jako za szybko mentalnie dorosla nastolatka napisala pare wierszy ktore byly naprawde niezle, wtedy dla mnie prawde mowiac wstrzasajace. ojciec pisal przez pare lat, rymowal, do szuflady.
czy to normalne zeby tylu artymowiczow cos zmuszalo do pisania (czasem). jakis defekt? zakladam tu na pewno nieslusznie ze jestesmy daleko spokrewnieni,
artymowicz to rzadkie nazwisko. jesli nie, to tez bedzie to ciekawe. syn jest nastolatkiem i nie pisze w ogole. wiec czesc rodziny jest normalna! tk czy owak, jakbys kiedys odwiedzal kanade,
zapraszam b. serdecznie.
http://latajacy.blogspot.com/