Do Pawła (wiersz klasyka)

Pawle, rzecz pewna, u twego sąsiada 

   Możesz długiego nie czekać obiada, 

Bo w mej komorze szczera pojęczyna, 

   W piwnicy także coś na schyłku wina. 

Ale chleb (według przypowieści) z solą 

   Każe położyć prze cię z dobrą wolą. 

Muzyka będzie, pieśni też dostanie, 

   A k'temu płacić nie potrzeba za nie, 

Bo się tu ten źmij rodzi tak okwito, 

   Lepiej daleko niż jęczmień, niż żyto. 

Przeto siądź za stół, mój dobry sąsiedzie, 

   Boś dawno bywał przy takiej biesiadzie, 

Gdzie śmiechu więcej niż potraw dawają: 

   Ale poetom wszystko przepuszczają.