Dróżnik

Herbert Zbigniew


Nazywa się 176 i mieszka w dużej cegle z jednym oknem. 
Wychodzi - mały ministrant ruchu i rękami ciężkimi jak z ciasta 
salutuje przelatujące pociągi.
Na wiele mil wkoło - pustka. Równina z jednym garbem i grupa 
samotnych drzew pośrodku. Nie trzeba mieszkać tu trzydzieści 
lat, aby wyliczyć, że jest ich siedem.