Układała swe włosy

Układała swe włosy przed snem 
i przed lustrem trwało to nieskończenie długo 
między jednym a drugim zgięciem ręki w łokciu 
mijały epoki z włosów wysypywali sie cicho 
żolnierze drugiej legii zwanej Augusta Antoniniana 
towarzysze Rolanda artylerzyśći spod Verdun 
mocnymi palcami 
upewniała glorie nad swoją głową 
trwało to tak długo 
że kiedy wreszcie 
rozpoczęła swój rozkołysany 
marsz ku mnie 
serce moje tak dotąd posłuszne 
stanęło 
i na skorze pojawiły sie 
grube ziarna soli