Rozwód (wiersz klasyka)

Jeśli cię nawet z kości słoniowej uczynię
to i tak powiedzą-wielkie było Bizancjum
co to musi być za śnieg to ramię-
I będziemy cię rozdzierać siedem muzeów
gdzie sale największe jak łóżka osobno dla ciebie
jakby co najmniej Homer miał spać albo i lepiej
i zaczną ci profil zwiedzać a plecy obchodzić
z czterech stron świata obchodzić i zaraz odejdą
żeby się nie przyzwyczaić za prędko do ciebie
a kiedy już noc nad muzeum i w nim
to będzie kolej na stróża i jego suchy język
po twoim brzuchu jak cukier i sól jednocześnie
i wtedy szczury pogryzą bo to jest zazdrość
chociaż zawsze był dystans między nimi
ale dla ciebie się razem ślizgali: dlatego
a ja odejdę który cię uczyniłem
odejdzie ten który cię począł i objawił nie tylko
a żeby widział to już by wołał

omdlewać to mu zostało co krok