*** (czekałam długo...) (wiersz klasyka)

czekałam długo

wspierałam włosy na ręce

podpórkę robiłam włosom

z moich rąk samotnych z palców

usta oszukiwałam pieszczotą

kolorowej szminki

czekajcie - mówiłam ustom -

przyfruną pocałunki

opadną

rojem pszczół w wasze różowe wnętrze

i piersi dotykałam ręką

szeptałam w uniesione końce

czekajcie - przyjdzie ten

w którego rąk zagłębieniu

znajdziecie przystań spokojną

i nóg strzelistym wieżom

odwróconym w dół

kłamałam - przyjdzie

i drżały - wierząc

teraz - rzucam to wszystko

w chłodną taflę lustra

jak w głęboki staw

i odwracam twarz i się śmieję