***(W zapachu konwalii goją się rany...) (wiersz klasyka)

W zapachu konwalii goją się rany i otwierają się szczeliny w ziemi ziejące próżnią bez dna. Ziemia posiada określony kształt i masywność, ruch wokół własnej osi i dostojniejszy - ten wokół słońca, i jeszcze - ów bardziej skomplikowany wokół najzłotszej z gwiazd galaktyki. Nad jeziorami Mljetu wije się Mleczna Droga wąska i tak delikatna jak gdyby była wymoszczona puchem ptasim. W jeziorach Mljetu czarnych, bez dna, kołyszą się gwiazdy. W zapachu konwalii - otwie- rają się rany.