Z okien szpitala (wiersz klasyka)

stąd widać krajobrazy

wycięte nożem

w studni serca skrzepłej wody

chłód

sufit niedosięgły

szkło

ręce - dziesięć bezwładnych palców

opuszczone absolutnie

niepotrzebne nikomu

ślepe

gołębie sfruwają z obłoków

w chwytne dzioby

biorą palce

odlatują z nimi białymi

świecącymi martwo do nieba