Vipera Berus

Czesław Miłosz

Chciałem powiedzieć prawdę,                                                                      i nie udawało się.                                                                               Próbowałem spowiedzi,                                                                           ale nic nie umiałem wyznać.                                                                    Nie wierzyłem w psychoanalizę,                                                               bo dopiero bym nakłamał.                                                                            I dalej noszę w sobie zwiniętą żmiję winy.                                                  A to dla mnie wcale nie abstrakcja.                                                           Stoję na mszarynie w Raudonce koło Jaszun                                               i ogon żmii właśnie znika w kępie mchu                                                  pod karłowatą sosenką,                                                                         kiedy naciskam cyngiel                                                                                i wyzwalam ładunek śrutu z berdany.                                                 Dotychczas nie wiem, czy któreś ziarnko ołowiu                                   trafiło w obrzydły biały brzuch                                                                 albo w zygzak na grzbiecie Vipera berus.                                                 W każdym razie łatwiej to opisywać                                                          niż duchowe przygody.

 

Inne teksty autora

Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz