III Mgnienie raju (wiersz klasyka)

Wśród lasu ciemnego księżyc gra na mandolinie
hiszpańską pieśń - Ty idziesz ze mną, o niewiasto złota,
dziwnych łez pełna!... Nad nami las, jak olbrzymia grota,
a my, jak w wodospadzie płynący, kąpiący się w winie!...
..............................................
Wśród lasu ciemnego księżyc gra na mandolinie.
..............................................
Kochana!... wydarłaś się z mych objęć, mówiąc, żeś jest cudza,
i że miłujesz innego, który jest przedziwny;
ja wiem - a cichy szept Twój sumienie przebudza
i męczę się, ja - Demon na Górze Oliwnej,
Daremno wszystko czeka: leśne ogromne zacisze
i miłość - jak w jaskini hymn krystalicznego dzwonu,
miłować mi nie wolno! głos jawny w sobie słyszę,
miłować Cię muszę! mówi mi Furia egonu!
Miłość ma była dotąd, jako Tragedia w sarkofagu,
Ty Afrodyte, zbudziłaś we mnie wiosnę w trumnie
i odtąd żądz mych Morze huczy bezrozumnie,
a jest to - Sen o Szczęściu - w zabłąkanym Magu.
Księżyc zachodzi. - Ty znikłaś. - Mrok leśny nade mną się zwiera.
I słyszę krzyk (mojego serca! ), w którym już Wielki Dionizos-Pan umiera!