Tu znamiona
światów obu:
Ciemność kona,
Anioł globu
wchodzi z grobu.
Już kry pękają w czarnej wodzie,
róże mistyczne w mym ogrodzie,
róże - gwiazdy -
w sercu mym dzwięczy chór aniołów,
w sercu się kruszy rdza i ołów -
miej łzy! miej łzy!
Z ofiarnych czasz
dymi się krew -
ach, Ojcze nasz
słyszysz ten śpiew ?
Przez mroków łan
wrzyna się pług -
z czerwonych pian
ognisty Bóg.
I runął grom
w mogilny tyn
i zadrżał dom -
wstał Boży Syn.
Na tęczach łąk
lilije w krąg -
na głębiach mórz
królestwo zórz...
Ziemia się wznosi
jak wonna tuja
w niebiosach buja -
skrzydła me rosi
łez Alleluja...
Krzyż
Tadeusz Miciński
Inne teksty autora
Tadeusz Miciński
Tadeusz Miciński
Tadeusz Miciński
Tadeusz Miciński
Tadeusz Miciński
Tadeusz Miciński
Tadeusz Miciński
Tadeusz Miciński
Tadeusz Miciński
Tadeusz Miciński
Tadeusz Miciński
Tadeusz Miciński
Tadeusz Miciński