Krzyż (wiersz klasyka)

 
Tu znamiona
światów obu:
Ciemność kona,
Anioł globu
wchodzi z grobu.
Już kry pękają w czarnej wodzie,
róże mistyczne w mym ogrodzie,
róże - gwiazdy -
w sercu mym dzwięczy chór aniołów,
w sercu się kruszy rdza i ołów -
 miej łzy! miej łzy!
Z ofiarnych czasz
dymi się krew -
ach, Ojcze nasz
słyszysz ten śpiew ?
Przez mroków łan
wrzyna się pług -
z czerwonych pian
ognisty Bóg.
I runął grom
w mogilny tyn
i zadrżał dom -
wstał Boży Syn.
Na tęczach łąk
lilije w krąg -
na głębiach mórz
królestwo zórz... 
  
Ziemia się wznosi
jak wonna tuja
w niebiosach buja -
skrzydła me rosi
łez Alleluja...