Ornamentatorzy (wiersz klasyka)

Pochwaleni niech będą ornamentatorzy

ozdabiacze i sztukatorzy

twórcy aniołków fruwających

i ci także którzy robią wstążki

a na wstążkach napisy krzepiące

(pod wstążkami wiatr od wyschłych rzek)

a także skrzypkowie i fleciści

którzy dbają aby ton był czysty

oni strzegą arii Bacha na strunie G

no i ma się rozumieć poeci

bowiem stają w obronie dzieci

mówią uśmiech dłonie i oczy

oni mają rację nie jest sprawą sztuki

prawdy szukać to są rzeczy nauki

sztukatorzy czuwają nad ciepłem serca

żeby była nad bramą mozaika

gołąb gałąź albo słońce w kwiatach

(ktoś za bramą ciągnie symbole za sznurek)

są już takie słowa kolory i rytmy

co się śmieją i płaczą jak żywe

sztukatorzy przechowują te słowa

że się pędzi przy tym ciemne młyny

my się o to sztukatorzy nie martwimy

my jesteśmy partią życia i radości

         na ulicy radosnych pochodów

         szary mur więzienny w oczy kłuje

         brzydka plama w krajobrazie idealnym

         sztukatorów co najlepszych wezwali

         całą noc sztukatorzy malowali

         nawet plecy tych co siedzą z tamtej strony

                                           na różowo