Zszarzał na niebie błękit emalii... (wiersz klasyka)
Achmatowa Anna
Zszarzał na niebie błękit emalii,
Wyraźniej słychać pieśń okaryny.
To przecież tylko piszczałka z gliny,
Czemu tak smutnym głosem się żali?
Kto przed nią odbył z mych grzechów spowiedź
I czemu zsyła mi przebaczenie?...
Skroś potarganej olchy listowie
Słońce ukośnie oświetla ziemię.
1912
tłum. Irena Piotrowska
przysłano:
5 marca 2010