DO A.O. SMIRNOWEJ

Michaił Lermontow

Bez pani - chciałbym rzec jej słowo,
Przy pani - słuchać pani pragnę;
Lecz milcząc patrzysz tak surowo,
Że w zawstydzeniu milkne nagle.
Cóż?... Brzmienie mowy nieucieszne
Nie zajmie pani... przeto utnę!
I byłoby to wszytsko śmieszne,
Gdyby nie było takie smutne...