Literatura

Becchina, po tym, jak mi cię odbito... (wiersz klasyka)

Poezja włoska (XIII wiek)

CECCO ANGIOLIERI (1255/60 – 1311/13)

Becchina, poi che tu mi fosti tolta…

- Becchina, poi che tu mi fosti tolta,
Che già è du’ anni e paionmi ben cento,
Sempre l’anima mia è stata ‘nvolta
D’angoscia, di dolor e di tormento.

- Cecco, la pena tua credo sia molta,
Ma più sarebbe per lo mi’ talento;
S’i’ doco tort’ o dritto, pur ascolta:
Perché non hai chi mi ti tolse spento?

- Becchina, ‘l core non mi può soffrire,
Po’ che per tua cagion ebbe la gioia,
A neun modo, di farlo morire.

- Cecco, s’ una città come fu Troia
Oggima’ mi donasse, a lo ver dire,
Non la vorre’ per cavarti di noia.

Becchina, po tym, jak mi cię odbito…

- Becchina, po tym, jak mi cię odbito,
To już dwa lata, a zdają się wiekiem,
Oglądam duszę mą kirem spowitą,
A ból z mych oczu łez wyciska rzekę.

- Cecco, twą mękę znam niepospolitą,
Lecz jeśli będę mogła, to dopiekę
Ci jeszcze bardziej; pozwól, że zapytam:
Czemuś nie skończył z tym drugim człowiekiem?

- Becchina, wierz mi, wzbrania mi sumienie
Tego, którego wpuszczasz na pokoje,
Posyłać na dno Piekła między cienie.

- Cecco, choćbyś mi samą dawał Troję
Bogatą, abym złagodziła twoje
Cierpienia w zamian, to się nie zamienię.

przełożył Maciej Froński

przysłano: 5 marca 2010

Poezja włoska (XIII wiek)

Inne teksty autora

To do was, coście nogę dali z pola...
Poezja włoska (XIII wiek)
Pani, przez Was to zawodzę i płaczę...
Poezja włoska (XIII wiek)
Panie Jakubie, sąsiadeczko rada...
Poezja włoska (XIII wiek)
Pragnę prawdziwie wysławić mą panią...
Poezja włoska (XIII wiek)
Rozmowa
Poezja włoska (XIII wiek)
Serca mego radości...
Poezja włoska (XIII wiek)
Serdecznie kochać nigdy mi ochota...
Poezja włoska (XIII wiek)
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca