Gdzie urodzenia jest miejsce Miłości... (wiersz klasyka)

GUIDO ORLANDI (przed 1265 – 133338)

Onde si move, e donde nasce Amore…

Onde si move, e donde nasce Amore?
Qual è ‘l su’ proprio? E dov’e’ dimora?
E’ e’ sustanzia o accidente? O memora?
E’ cagion d’occhi, o è voler di core?

Da·cche procede in suo stato furore
(Come foco si sente che divora)?
Di che si nutre domand’io ancora.
Come e quando e di cui si fa segnore?

Che cosa è – dico -, à e’ figura?
A’ per sè forma, e simiglianza altrui?
E’ vita questa Amore? Od è morte?

Chi ‘l serve dè saver di sua natura.
Lo domando a voi, Guido, di lui:
Odo che molto usate in sua corte.

Gdzie urodzenia jest miejsce Miłości…

Gdzie urodzenia jest miejsce Miłości?
Istota jej jest jaka, gdzie przebywa?
Jest materią, jej cechą? Myśl ją skrywa?
Żywią ją oczy czy serca skłonności?

Skąd wściekłość, co ją od wewnątrz rozsadza
(Niczym wnętrzności trawiące płomienie)?
Czym jest jej – pytam znowu – pożywienie?
Jak, kiedy, nad kim rodzi się jej władza?

Czym jest – powtarzam – czy w kształt się obleka?
Wygląd ma własny, czy cudzy – człowieka?
Czy jest ta Miłość życiem? Śmiercią może?

Znać jej naturę musi, kto jej służy.
Was o nią pytam, Guido, bo mnie nuży,
Żeście tak częstym gościem na jej dworze.

przełożył Maciej Froński