Literatura

Widziałem z nieba przejrzystego wodę... (wiersz klasyka)

Poezja włoska (XIII wiek)

IACOPO DA LENTINI zwany il NOTARO (koniec XII w. - 1246/1250)

A l’aire claro ò vista loggia dare…

A l’aire claro ò vista loggia dare,
Ed a lo scurorendere clarore;
E foco arzente ghiaccia diventare,
E freda neve rendere calore;

E dolze cose molto amareare,
E de l’amare rendere dolzore;
E dui guerrieri in fina pace stare,
E ‘ntra dui amici nascereci errore.

Ed ò vista d’Amor cosa piú forte,
Ch’era feruto e sanòmi ferendo;
Lo foco donde ardea stutò con foco.

La vita che mi dè fue la mia morte;
Lo foco che mi stinse, ora ne ‘ncendo,
D’amor mi trasse e misemi in su’ loco.

Widziałem z nieba przejrzystego wodę…

Widziałem z nieba przejrzystego wodę,
Światło, co pada mimo chmur opony,
I jak się skrzący płomień staje lodem,
I jak zimowe rozgrzewają szrony,

Jak rzeczy słodkie niosą ustom gorycz,
A dla odmiany gorzkie – błogą słodycz,
Jak dwaj wrogowie kończą zgubne spory,
A między braćmi niezgoda się rodzi,

I, prócz Miłości, tę rzecz niestworzoną,
Która mnie rani i leczy me rany,
Jakby był płomień płomieniem gaszony;

Śmiercią mi żywot był przezeń mi dany,
Teraz w płomieniu, co mnie gasi, płonę,
Wyrwał i rzucił mnie znowu w jej szpony.

przełożył Maciej Froński

przysłano: 5 marca 2010

Poezja włoska (XIII wiek)

Inne teksty autora

Słodka jest myśl ta, co mi serce żywi...
Poezja włoska (XIII wiek)
Pani, przez Was to zawodzę i płaczę...
Poezja włoska (XIII wiek)
Panie Jakubie, sąsiadeczko rada...
Poezja włoska (XIII wiek)
Pragnę prawdziwie wysławić mą panią...
Poezja włoska (XIII wiek)
Rozmowa
Poezja włoska (XIII wiek)
Serca mego radości...
Poezja włoska (XIII wiek)
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca