Cisza

Tomas Tranströmer

Idźże dalej, oni są pochowani...
Chmura napływa na tarczę słońca.

Głód jest wysoką budowlą
która przesuwa się nocą

w sypialni otwiera się ciemna laska
szybu windy skierowana ku wnętrzom.

Kwiaty w rowie. Fanfara i cisza.
Idźże dalej, oni są pochowani...

Srebro stołowe uchodzi z życiem w dużych ławicach
na dużej głębokości, gdzie Atlantyk jest czarny.

Inne teksty autora

Tomas Tranströmer
Tomas Tranströmer