Cisza (wiersz klasyka)
Tomas Tranströmer
Idźże dalej, oni są pochowani...
Chmura napływa na tarczę słońca.
Głód jest wysoką budowlą
która przesuwa się nocą
w sypialni otwiera się ciemna laska
szybu windy skierowana ku wnętrzom.
Kwiaty w rowie. Fanfara i cisza.
Idźże dalej, oni są pochowani...
Srebro stołowe uchodzi z życiem w dużych ławicach
na dużej głębokości, gdzie Atlantyk jest czarny.
Chmura napływa na tarczę słońca.
Głód jest wysoką budowlą
która przesuwa się nocą
w sypialni otwiera się ciemna laska
szybu windy skierowana ku wnętrzom.
Kwiaty w rowie. Fanfara i cisza.
Idźże dalej, oni są pochowani...
Srebro stołowe uchodzi z życiem w dużych ławicach
na dużej głębokości, gdzie Atlantyk jest czarny.
przysłano:
5 marca 2010