Krajobraz (wiersz)

ścięgnami pień nogi oplotłem
na tyle sił wystarczyło

kikutem pozostałym robactwo uśmiercam

jak demiurg złośliwy
panowanie zapowiadam
niespełnione przepowiednie
miłosierdzia

krwią bezbronnych
w rytm wiatru teren znakuję
i czołem podobnym do kory
oczy żywicą zalepiam

ostatnim mięśnia wysiłkiem
wyginam krajobraz
po myśli mojej