Miłomiasteczkowość (wiersz)

Kiedyś przyjdzie nam
porzucić bezdroża

gdy spoconym dłoniom
wyślizgnie się wiosna

nowym sobą siebie oczarować
nową porą zachwycić świat

i na pożegnanie małość całować
i ze wstydem witać nowy ład

Nie patrz na nas wilkiem
wi(e)lkomiejski człowiecze

tyś do wielkich został stworzony
nie będziemy krzyczeć, ni kraść

podkulimy pokornie ogony
gdy się zdarzy we wrony wpaść

złego słowa od nas nie usłyszysz
tylko miłe, swojskie krakanie



po cichu stąpając
zakurzone stopy
wiedziemy na zmałychwstanie