* * * (wiersz)

                           Marzence..., tej...

jeżeli kiedykolwiek

nie przyjdziesz

to zaleje nas

popiół Morza Czerwonego

które tak ufnie

rozstąpiło się

abyśmy mocą tajemnicy Sfinksa

uczynić mogli sobie posłuszną

płodność Nilu

a piramidy –

kamienne okręty wieczności

nie doczekawszy się swych komandorów

osiądą na mieliznach sumienia

niewoląc niepotrzebnego już Boga - Słońca