Osobisty Jezus (wiersz)

to już raczej było....................i nawet w podobnej formie
się wyliczankowej znaczy

Każdy z nas ma w sobie "Jezusa", w każdym razie coś "na wzór i podobieństwo", każdemu strzelają w tył głowy, katują czy plują w twarz.... Wiersz "wdziera"się przez tkanki i rozrasta konarami wewntąrz.

Jezus
sponiewierany

pokornie czeka
na amnestię


Wyliczać można długo i nic to wierszowi nie pomaga.

łał, jaki podtytuł!

Nie wiem, czy konstrukcja enumeracyjna zdaje egzamin w tym wierszu. Masa wyliczeń, która prowadzi do jednej konkluzji, przez co wiersz staje się rozwlekły i nużący. Może gdyby bardziej przemyśleć sprawę doboru konkretnych przymiotów i wymiotów naszego Jezusa. Mamy tu, jak na razie, wykład z historii, kilka populistycznych haseł antyklerykalnych i tyle- dekadentyzm mi się nawraca, Panie.

Ale puenta dobra- zaiste!

"aż do/ znudzenia" - myślę, że tymi słowami zgrabnie podsumowałeś część pierwszą, a puentą dobiłeś. chciałam napisać: przybiłeś ćwieka -> kołek i to chyba nie odbiegałoby daleko, skoro chrześcijanie też lubią taplać się w krwi.

Pierwsza część zbyt wyliczankowa moim zdaniem. Ratujesz to dwuwersem na szczęście. Myślę, że fajnie by wyszło, gdybyś tę pierwszą część podciągnął maksymalnie kontrastami, tak jak w trzecim wersie. Wtedy wyliczanie nie rzucałoby się tak bardzo w oczy i poszerzyłbyś tym samym pole interpretacji. Katowanie w łagrach i salach katechetycznych tak właśnie zadziałało. I zadziałała obrazowość w całym wierszu.