Dworzec Bydgoszcz Główna, peron 2 (wiersz)

Podoba mi się wyważony rozmiar wersów w ostatniej strofoidzie.

Na początku czuję echo Kierca.

Na małe "tak", bo poza tym bez szaleństw.

kto to widział 9 pisać? chcesz nam oczy popsuć?

"pytam podziemne przejście pytam miasto" wycięłabym to drugie pytam. ale cóż to za zachłanność rzucać się na cały eon?

to dość przyjemny tekst i wymowny, ale z drugiej strony nagromadzenie tylu rekwizytów nie pozwala do końca ułożyć z tego całości. ja, prefiksy, szaleństwo, góra, wybór, żale, pocałunki, miasto i jego miejsca, Stwórca, eon, barwa, wielki tydzień. na dworcu w Bydgoszczy dochodzi do zmartwychwstania? zamaskowany ten Jezusek.

chyba bardziej na nie jestem niż na tak.

Na początku chciałam się zdenerwować, bo ostatnio byłam w Bydgoszczy (przepaskudne miasto) i nawet na peronie 2 byłam i gdybym tam przeczytała wiersz to wcale by mi się nie wydał cenniejszy niż gdybym go spożyła w byle parku pod Rawiczem, np.
Ale później sobie pomyślałam, że nic mi do tego, a przecież ilość przejechanych przeze mnie stacji też powoduje do zapisów i to wcale nie zapisów miejsca a jedynie myśli.
I myślę, że to bardzo dobry wiersz, to mądry wiersz, w którym genialnie się myśli o prostej górze, bo nawet jeśli to szczyt pod kątem 90stopni to i tak w pewnych okolicznościach będzie prosty. Albo inaczej - prosta góra to też niedobrze, bo jeśli ani kamienia do zahaczenia nogi, to ciężkość straszna po niej dreptać.
No i przeczytałam nie "wariant" a "wariat", co mi się spodobało o niebo bardziej, dlatego zostanę sobie przy wariacie finału.

Mam inne odczucia co do Bydgoszczy, tam spotkało mnie wiele fajnych rzeczy, wielu fajnych ludzi... A rzeczywiście,,,. to była eksplozja , na tym dworcu, na tym peronie... Ale to bardzo intymna kwestia...

mnie się Bydgoszcz kojarzy z Krzyżakami ;D całą pociągową drogę do tego miasta je czytałam, to były czasy.