"rymowanka niewinna" (na koniec mojego świata) (wiersz)

bycie w niebycie
nazwane życiem
układam skrycie
z odłamków szkła

w nim skargi moje
i niepokoje
gierki nastrojem
na finał dnia

a w międzyczasie
niekiedy da się
cichcem obalić
kolejny mit –

że się zdarzyło
że jednak miłość
że szkłem zabawy
to żaden wstyd

tu czas na puentę
drzwi już zamknięte
iluzji resztki
zmienione w pył

teraz nareszcie
w protestu
będzie spokojne
otwarcie żył