Passacaglia Händel / Halvorsen (wiersz)

https://youtu.be/ApCL2GomTD4?si=kAWcVBgw-A3f7SGJ

przez park biegnie chłopiec,  przeskakuje 

kałuże / monety - rzucone w aleję wprost z nieba;

 
orzełek, reszka, orzełek, reszka 

- byle uciec od lekcji z mistrzynią 

Passacaglia 

z okna, 

słońce przepływa przez włosy kobiety, 

skóra tężeje na szyi młodzieńca, 

ponad klawiszami, muzyka 

ścieli  w oddechach

niezapisane pauzy 

Passacaglia

przeszklone muzeum kusi wystawą 

„ kobiety Picassa” 

na skrzyżowaniu, 

w smarcie, upchane jak korki od szampana

dwie kobiety 

z wiolonczelą, altówką, pulpitami 

i torbą nut

Passacaglia

dom seniora 

wysoki sufit auli, ściany przeszklone 

wilgotnym wzrokiem staruszków, 

bezzębny czas żuje wzruszenia 

od strony fortepianu , muzyka płynie wstęgą

pochwycona nagle w ręce ,

przepływa starcom miękko wśród palców

później w ciszy, 

znajdą  w sinych dłoniach 

wenflony