| alfabetycznie chronologicznie |
|
Odnalazłem poezje skromną. Poproszono mnie o zrecenzowanie debiutanckiego tomiku poezji Jakuba Pokojowczyka pod jakże znaczącym tytułemTik-tak. Niestety, przy pierwszym czytaniu słowa przeciekły mi przez palce,… |
|
Tematów, których dorośli nie chcą poruszać z dziećmi, jest dużo, naprawdę dużo. I nie chodzi tylko o to, co ukrywane jest w filmach za ograniczeniami wiekowymi. Jeden z takich niewygodnych… |
| Choroby nie dotyczą tylko jednostek, potrafią także wpływać na całe społeczeństwa. Dlatego autor „Spektakli masowej śmierci" postanowił dokonać analizy kilku największych epidemii, które dotknęły rodzaj ludzki. |
| Lekarze, trochę jak politycy, decydują w zamkniętych pokojach o tym, co się z nami stanie – rozmowa z norweskim pisarzem i neurochirurgiem, autorem właśnie wydanej w Polsce powieści kryminalnej ,,Lekarz, który wiedział za dużo” |
|
Seria morderstw w zimnym, szkockim miasteczku. Doskonały kryminał, który każdego przyprawi o dreszcze. Bez złudzeń, bez sentymentów, bez skrupułów. Przekracza regulamin, nagina prawo, postępuje nieetycznie. Czyni to jednak w dobrej wierze. Tak najkrócej można scharakteryzować Logana -… |
| Prestiżową nagrodę Bookera za rok 2019 otrzymały wyjątkowo dwie autorki: po raz pierwszy w historii laureatką została ciemnoskóra pisarka, Bernardine Evaristo za "Girl, Woman, Other" i po raz drugi w karierze - Margaret Atwood za "Testamenty", czyli kontynuację "Opowieści podręcznej". Przyjrzyjmy się nowej odsłonie Republiki Gilead. |
|
W tak ułożonej opowieści o seksie precyzja i szczerość potrafią być zniewalająco przytłaczające. Precyzja. To główna cecha Konającego zwierzęcia. Precyzja oraz próba bycia szczerym do samego końca. Próba, którą podejmuje narrator powieści, starzejący się wykładowca i jednocześnie… |
|
Ostatnia książka Liliany Hermetz, choć niewielkich rozmiarów, to jednak zaskakuje swoją bogatą treścią i możliwościami. Dzięki niej poczułam coś, czego już dawno nie odczuwałam po… |
|
Pierwszy wiosenny miesiąc obfitować będzie w naszej bibliotece w bardzo ciekawe spotkania. Gościć będziemy świetnych pisarzy Annę Kamińską, autorkę biografii Wandy Rutkiewicz i Simony… |
| Portretowany przez Charyna Kosiński urasta do rangi fetyszysty ciała (co ważne ciała nie-naznaczonego innością, rozumianego jako jedność i gwarancja międzyludzkiego porozumienia). Ubóstwiane przez bohatera ciało nie funduje tożsamości, ponieważ ta je ogranicza, próbując ująć w szablon, blokując jego ekspresję. |
| Božidar Jezernik napisał książkę o tym, o czym nie mówiło się głośno w Jugosławii. Jej lektura sprawi, że obraz kraju szczęśliwego i otwartego komunizmu zmieni się. Oczy zyskają inną, szerszą perspektywę. A czyż nie po to czyta się książki? |
|
Boris Reitschuster powraca z kolejną porcją ruskiego ekstremu. Bardzo miło wspominam lekturę Ruskiego ekstremu (Carta Blanca 2010), dlatego chętnie sięgnęłam po drugą część Ruski ekstrem do kwadratu. Co zostało z mojej miłości do Moskwy? (Carta… |
|
Barszalona to udany debiut, który obala mit o pięknym mieście, w którym każdy chciałby zamieszkać. Aga Sarzyńska pokazuje ciemną stronę Barcelony i miejsca, do których rzadko zapuszczają … |
|
Nowa książka islandzkiej dziennikarki, Sigríður Hagalin Björnsdóttir, zaczyna się niepokojąco i tajemniczo, od dwuczęściowego motta: cytatu z Levi-Straussa i fragmentu czternastowiecznej… |
|
Julia Fiedorczuk, tłumaczka „Korony dla Hansa Andersena”, książki Laury (Riding) Jackson, uważa że warto podjąć czytelniczy wysiłek, ponieważ „nagrodą jest mądrość”. Brak puent, liczne dygresje, przydługie wstawki o warsztacie pisarskim, brak wyraźnej linii fabularnej, wiele wyliczeń i powtórzeń, aż w końcu trudność w odbiorze. Wszystko to, co dla… |
|
Całkiem inna historia Polski i Całkiem inna historia świata to dwie pozycje z kręgu historii kontrfaktycznej, zwanej także alternatywną. Tytuły intrygują, jednocześnie kojarzą się ze starym, dość mało poważnym powiedzeniem: "Gdyby babcia miała wąsy, to by była dziadkiem". Nie dajmy się jednak zwieść - nie są to… |
|
„Strażniczka bramy” to kolejna powieść Michelle Zink. Nie można powiedzieć, że kontynuacja jest lepsza od swojej poprzedniczki. Strażniczka Bramy to już druga część trylogii autorstwa Michelle Zink. Niestety czytając ją, ma się zupełnie inne wrażenie. Akcja nie posuwa się zbyt szybko do przodu od momentu… |
| Od samego początku wiemy, że padamy ofiarą manipulacji: jeśli wątek nas wciąga, to dlatego, że stojące za tym wszystkim siły dokładnie sobie to wykalkulowały. (...) Przyjemność lektury trochę zakłóca jednak fakt, iż już na samym początku owe manipulujące całym tym przedsięwzięciem siły sprowadziły nas, odbiorców, do poziomu gospodyń domowych... |
| Turkmenistan to „poligon doświadczalny” ciągle rozwijającego się autorytarnego kapitalizmu. (...) Niestety, za kapitalizmem nie przyszła demokracja, które to wielu uczonym (m.in. Fukuyamie) zdawały się nierozłączalnymi bliźniętami syjamskimi. |
|
Wznowienie tej niezwykłej powieści zyskało piękną szatę graficzną dzięki Wydawnictwu Poznańskiemu. Pożegnanie z Afryką ukazało się jako czwarta część serii Dzieł Pisarzy… |
|
Niejeden miłośnik literatury (niekoniecznie tej z gatunku thrillerów sensacyjnych) z pewnością słyszał o trylogii Millenium Stiega Larssona. Cykl ciekawy i trzymający w napięciu mimo swojej … |
|
Dziesięcioletniego Ferdynanda nie bez powodu nazywają Szkodnikiem. Mimo jego najszczerszych chęci nic mu nie wychodzi. Dziwne Przypadki Ferdynanda Szkodnika to jedna z nowszych powieści Marcina Pałasza. Została nominowana do Nagrody Literackiej im. Kornela Makuszyńskiego 2011, podobnie jak inne jego utwory, na… |
|
Steinbeck to niezwykle cwana bestia. Można się było tego oczywiście spodziewać, gdyż i w Na wschód od Edenu, i w Gronach gniewu poraża jego dalekowzroczność w tworzeniu powieści.… |
|
Powieści Elżbiety Krzemińskiej wyrażają apoteozę codzienności. W żadnym wypadku nie aspirują do rangi wielkich, ważnych czy przełomowych pozycji. Zanim przejdę do meritum tego tekstu, czyli kilku słów na temat powieści Elżbiety Krzemińskiej, pozwolę sobie na pewną dygresję. Całkiem niedawno w Fabryce nostalgii. O fenomenie pamięci… |
|
Nie poznajemy imienia tytułowego geja, bo – ponownie powołując się na odautorski wstęp – Mikołaj Milcke chciał, aby mógł się nim poczuć każdy z nas, czytelników. Czy się udało? Z literaturą to ja mam, niestety, tak, że dzielę ją na dwie kategorie: literaturę dobrą oraz literaturę niedobrą. Piszę niestety , bo tak się śmiesznie składa, że posiadam również… |
