gdzieś koło Marsylii (wiersz)

piękny kraj jak w cudnym ogrodzie 
trzyma tutaj i przyjaźń i  rodzina

praca się nie opłaca 

nie wystarcza na życie i nałogi
wybierasz zachód

autsajderzy Bieszczady

wyjeżdża żono nie wzdychaj
przywiezie plik eurasów 
pójdą najpierw na piwo rozładować emocje 
potem wyjazd za miasto
dzieciom powie że zatrzymała ich zabawa 

albo korki przecież to Warszawa

takiego życia się nie spodziewał 
państwo niegdyś kolesi
teraz gwiazdka nadziei

tli się co raz jaśniej

polej żono po kielichu na jutro na lepiej
wyciąga wnioski wraca do wioski 
orać hektary i żyć od świtu do nocy 
z dziećmi

 żoną jak winorośl 

zadowolony usypia gdzieś koło Marsylii

z przytuloną głową do worka po cemencie portlandzkim