paradoks kłamcy /miniatura z akrostychem w drugiej strofie/ (miniatura)

eee....

Wyłożyłeś wszystkie karty na stół, to jak mamy grać? Tu nikt hazardzistą nie zostanie.

OK przykryłem tą ladacznicę woalem niedopowiedzenia. Pomyślałem też nad akrostychem w drugiej strofie.

druga jako miniaturka to całkiem dobry znaczeniowy pocisk - relatywność prawdy już z niej wynika. nie widzę jednak jak ta sprzedajność ma się odbijać w paradoksach, hm...

pierwsza to paradoks, trochę pokręcony, skomplikowany, ale jest tam paradoks. Zresztą gdzie ich nie ma :)

Więcej i lepiej mówisz tytułem niż miniaturą. Jej pierwsza część nadaje się bardziej na aforyzm, w dodatku proste rymowanie, trochę śmieszne, jak z dziecięcej wyliczanki na kogo wypadnie. Może jakby skasować interpunkcję, nie pisać już paradoksu, zapętlić to jakoś bardziej, żeby czytelnik już sam nie wiedział.