Mgły i żurawie - Niebieskie migdały (1922) (wiersz klasyka)

Pilnujcie, pilnujcie ostatnich dni lata,

kiedy jeszcze zielone bije zegar chwile,

w które się już nieżywy karmin gęsto wplata...

Kobieto, włóż maskę i skrzydła motyle

i biegnij, i szukaj trwożliwie, ciekawie

w chińskim pawilonie i w szpalerów cieniu -

(a mgła się już wznosi...Żurawie!!! Żurawie)

gdzie oczy wołające ciebie po imieniu? -



Pilnujcie, pilnujcie ostatnich dni lata,

gdy zielone wachlarze drzew migocą złotem. -

O kobieto przecudna, kobieto bogata,

szukaj za jaworami, za różanym płotem -

pytaj się pawiookich wód w okrągłym stawie,

gdy jęk wichru przepływa przez trzcin pióropusze -

(a mgła się już wznosi - Żurawie!! Żurawie!!)

gdzie usta, które miały całować twą duszę?