Nic nie wiedzieć (wiersz klasyka)

Być kochanym i   jeszcze nic nie wiedzieć o tym        

stale jedną herbatę ustawiać na stole        

mieszać jedną łyżeczką        

kupić jeden bilet        

samemu odwiedzać w ZOO gruboskórne słonie        

pocieszać się że zając biega pojedynczo        

że czasem narzeczony całuje jak ryba        

tymczasem ten co kocha prosto z nieba idzie        

białe kwiaty poziomek niesie w głębi lasu        

drozda borówki koźlaki życzliwe        

tymianek co podobny wciąż do macierzanki        

ciszę która nawet każdy grzech poprawia        

stworzył dookoła pięć miliardów ludzi        

i stale jednego szuka aby z nim się spotkać        

być kochanym i jeszcze nic nie wiedzieć o tym        

żeby było do twarzy zasypuje śniegiem        

stara się o choinkę niby od nikogo        

mówi że trzeba odejść żeby nie przeminąć        

zaprasza na spotkanie prawie po kryjomu        

nad wodę w noc jesienną gdzie cieplej niż w polu        

i opera żab swojskich niewielka lecz piękna        

i księżyc przypadkowy co nie wie co będzie       

prócz jednego że nigdy nie powtarza się szczęście        

być kochanym i jeszcze nic nie wiedzieć o tym        

lecz samotność to kuzynka najbliższa miłości        

a miłość wciąż za duża by całą ją widzieć        

i już nie wiesz do końca bo wszystko jest obok        

a śmierci nigdy nie można uwierzyć