Zamek na lodzie (wiersz klasyka)

Pod zamkiem moim w słońcu popękały lody!

Chwila, a runie wszystko, szamocząc się z losem!

Anioł-Stróż z długą twarzą, jak ministrant młody,

odmawia zdrowaśmarie, pociągając nosem.



Diabeł zobaczył, krzyknął: na ratunek gońmy!

Lecą, jak sadze czarni, hałaśliwie, butnie,

podparli, ustawili, przyklepali dłońmi -

i roześmiali się do mnie - poczciwie - przesmutnie...