Gobelin

W gobelin modro-zielony, w gobelin żółty i siwy 
    dajcie mi uciec, o ludzie!
Wkopać się w świat obcy światu, w wełniany dziw ponad dziwy, 
    po życia niesłodkim trudzie.-
Przecedzić dusze przez wełnę, przecedzić przez barwy pawie, 
    z trosk się oczyścić i łez -
wejść i odpocząć, i zasnąć, odpocząć z ustami w trawie 
    koloru vert Veronese.-
Nade mną liść się rozmnoży, liść się ku ziemi pokłoni 
    i kwiat się stłoczy w wiązanki - 
wachlarzy pstry zamajaczy, wachlarzy w mej żółtej dłoni 
    spoczywającej kochanki. -

Na drzewie siadzie gołąbek, spokojny gołąbek z wełny, 
    w zaroślach jeleń się zdziwi - 
brodaty pan stanie przy mnie, brodaty, miłości pełny, 
    pełniejszy niż ludzie żywi -
ten, który nigdy nie zmierzy potęgi ani słodyczy 
    mych ust, spłowiałych korali - 
który miłości nie szepnie, nie wyśni i nie wykrzyczy, 
    i nigdy się nie oddali.-
W gobelin modro-zielony, w gobelin żółty i siwy 
    dajcie mi uciec, o ludzie -
wkopać się w świat obcy światu, w dziw ponad dziwy, 
    po życia niesłodkim trudzie.-