Pantofelki szklane

Pantofelki szklane
            skrami malowane 
            z dwoma skrzydełkami szarańczy
                        po bokach,
            by tańczyć tak lekko, jako światło tańczy,
                        menuetowym krokiem,
by tchu nabrawszy westchnieniem głębokiem,
w oddal wzlatywać na żurawią drogę
            i siadać na obłokach
lub na zamkowej wieży chwiejnym szczycie,
            założywszy nogę na nogę.     
                        Pantofelki szklane,
                        skrami malowane,
                        rżnięte w błękicie,
dane mi z rąk przemądrej, doświadczonej wróżki,
            abyś ty w niebo wpatrzony,
            gwiazdami strojne złotemi,
            które mi duszę twą kradnie-
            dojrzał nad sobą moje małe nóżki
            zwieszone ku ziemi
            i przyjrzał się im dokładnie,
            myśląc, że oto nóżki twojej żony
            i jej szklane pantofelki
            zasłaniają ci wszechświat gwiaździsty i wielki.-