Jesienne niebo (wiersz klasyka)

Jesienne niebo słodkie, pełne łaski 

        spowite w szal kaukaski, 

przez drzew bezlistnych rozszczepione pędzle 

        przeciąga różową frędzlę.

I ku nadziei mej podchodzi z bliska, 

        słodyczą mnie uściskaj 

i na tęsknocie mej opiera dłonie 

        - pachną ostatnie lewkonie. 

Jesienne niebo słodkie, pełne łaski, 

        zwija swój szal kaukaski 

a odrzuciwszy go, staje bez ruchu 

        z cekinem złotym w uchu.-