Historia o Kowalach

Jechał Kowal na Kowalu
jakby koral na koralu. 
    Całowali się bez granic, 
    grozę świata mieli za nic. 
Zajechali w cienie świerka, 
kędy wróbel głośno ćwierka,
    zajechali drogę kurze 
    i na białym siedli murze,
wpadli w gniazdo młodych Pliszek,
którym właśnie zbrakło Liszek, 
    siedli chłopcu na rękawie 
    i patrzyli nań ciekawie,
zajechali ponad wodę,
weszli w nią jak krowy w szkodę 
    i topili się bez żalu 
    mały koral na koralu...
i ginęli bez ratunku
w nieprzerwanym pocałunku. 
    - Patrząc już od dłuższej chwili, 
    aniołowie zazdrościli 
martwili się, i bali
że Kowale zginą w fali, - 
    Zszedł więc Cherub w wielkiej chwale, 
    porwał w niebo dwa Kowale.