Północ (wiersz klasyka)

Smutek mając za druha, pustkę za sąsiada,

A samotność za siostrę, co wiecznie mi bliska,

W izbie swej u komina patrzę w żar ogniska,

Co płonie, fantastycznie jak krwawa ballada.



Za oknem noc milcząca i czarna, jak zdrada,

Do ślepych szyb murzyńską, płaską twarz przyciska,

Gdy na wietrze jesiennym głucho wyją psiska,

Jakby węsząc śmierć, która dom okrąża, blada...



Sprzęty, z którymi zżycie się wiąże mnie wspólne,

Zda się, kupią się bliżej mnie w grono zatulne,

Gdy dreszcz chłodny przebiega wzdłuż grzbietu jak mrówki...



I spoglądam z zapartym tchem w zegaru lice,

Gdzie na północ zbiegają się nieme wskazówki,

Już zaciskane z wolna złej Parki nożyce...